In 2020 overleed Joost Prinsen’s vrouw Emma. Ze waren bijna een halve eeuw getrouwd. Daarna moest hij wennen aan het alleen zijn. Dat vond hij een uitdaging. Routines brachten Joost troost. Elke dag koken en wandelen. Desondanks had hij vaak gevoelens van isolement. Hij realiseerde zich dat hij het haatte om alleen te zijn.
Hereniging met Noraly Beyer
Joost kende Noraly Beyer al heel lang. Hij kwam met haar in contact nadat Emma was overleden. Daarna hebben ze samen geluncht en koffie gedronken. Al snel ontstond er iets moois. Noraly zag de angst in de ogen van Joost. Ze gaven elkaar de ruimte om zich te ontwikkelen. Naarmate de tijd verstreek, verdiepte hun band zich. Op dit moment is hun band sterk en onbetaalbaar.
Late romantiek
Volgens Noraly is hun band een zegen. Liefde en leven zijn goede dingen voor hen. Op latere leeftijd liefhebben is een aparte ervaring. Meer diepte, meer rust. Hun vriendschap wordt versterkt door de levenservaring. Ze beschouwen het als een zegen dat ze elkaar hebben. Ze koesteren deze genegenheid.
Verlies en liefde opnieuw bekeken
Noraly zou zich gekwetst kunnen voelen door het verdriet van Joost, en dat was zijn grootste angst. Noraly is zijn liefde, maar hij verlangt naar Emma. Het evenwicht was een uitdaging. Gelukkig houdt Noraly dit in gedachten. Ze laat hem in alle rust rouwen. Hun band wordt hierdoor sterker. In hun interacties zijn ze openhartig en eerlijk.
De LAT-verbinding
Een LAT-relatie was een bewuste keuze van Joost en Noraly. Ondanks hun fysieke scheiding blijven ze hecht. Hierdoor kunnen ze zowel onafhankelijkheid als verbondenheid ervaren. Voor hen is het effectief. Ze vinden het heerlijk om alleen te zijn. Ze helpen elkaar echter wel wederzijds. Dit is waar ze hun ideale harmonie bereiken.
Terwijl ik aan “Na Emma” werk
Na Emma’s overlijden schreef Joost een boek. Hij sprak over zijn verdriet en rouw. “Na Emma” is de titel van de roman. Joost vond troost in het schrijven als een therapeutische praktijk. Het hielp hem om met zijn gevoelens om te gaan. Veel mensen hebben het boek met plezier gelezen. Het biedt troost aan mensen die rouwen.
Wat het publiek denkt
Goed nieuws voor Joost en Noraly heeft zich verspreid. Ze zijn tot tranen toe geroerd door hun genegenheid. Joost heeft gemerkt dat Noraly nu vaak ter sprake komt in gesprekken. Ze beschouwen hem nu als haar partner. Hij zal zich hieraan moeten aanpassen. Voorheen was zijn voornaamste rol die van “Emma’s echtgenoot”. Toch accepteert hij zijn nieuwe positie graag.
Vooruitkijken
Joost en Noraly kijken vooruit. Ze plannen dingen en hebben plezier. Ze willen als koppel ten volle leven. Ze halen hun vitaliteit uit hun relatie. Jong en levendig, zo voelen ze zich. Ze zijn optimistisch over wat komen gaat.
Motivatie voor iedereen
Mensen worden gemotiveerd door hun verhalen. Liefde kan op elke leeftijd opbloeien, zoals zij laten zien. Hun vriendschap dient als een lichtbaken. Zelfs na een tegenslag kan vreugde weer de kop opsteken. Dat zie je bij Joost en Noraly. Voor velen zijn zij een voorbeeld.
Gevoelens van liefde en verlies gedeeld
Joost laat zien dat liefde en verdriet elkaar niet uitsluiten. Noraly is zijn liefde, maar hij verlangt naar Emma. Hiermee omgaan kan soms een uitdaging zijn. Het is echter niet onmogelijk. Het leven gaat door, zoals Joost laat zien. De liefde opnieuw aanwakkeren is mogelijk, zelfs in het aangezicht van een overweldigende tragedie.
